VOORUIT studententeam

Onze reis trough practices: Drie dagen (28 t.e.m. 30.10) lang was KASK school of arts Gent in de ban van de “practices”
van Radical_Hope / Heike Langsdorf. Een trip waarin het collectief je onderdompelde in het
proces van creatie en de schepping van ervaringen. Noem het practices, en geen workshops.
Door jezelf centraal te zetten, leer je jezelf beter kennen. Hoe beweeg je, adem je en hoe sta
je tegenover anderen in een kale ruimte met een kille betonnen vloer?

Beginnen deden we met ‘Dance of the day’, geleid door Heike Langsdorf. Een twee uur
durende practice. Bewegen vanuit jezelf is het middelpunt. We startten met een ruimte-
oefening: lopen door de ruimte, ieder op eigen tempo. Wanneer iemand stopte, deed de
rest dat ook. Vanuit deze prikkel moest je jouw lichaam volgen en een beweging maken
vanuit je intuïtie. Intern of extern was een individuele keuze. Het was interessant om te zien
hoe iedereen hun gevoelens anders uitte. Zelf bleven we integer en rustig, terwijl anderen
helemaal losbarstten en door de zaal renden. Op den duur kwamen ook wij wat losser en
werd er een vertrouwensband gebouwd tussen de bewegers of “movers”.

Daarna was het tijd voor het echte werk. Verschillende impulsen werden uit de voorgaande
oefening gekozen. De gekozen impulsen waren deze die de groep het meest beroerde. Zo
gingen we elkaars huid teder strelen. Best awkward, maar de return was o zo interessant en
intens. Met die momentopnames improviseerde we een dansstuk. Het label dans is hier
misschien wel te nauw. Het voelde meer aan als bewegen op het ritme en de energie van de
groep. Dit deden we drie maal tien minuten, met telkens andere leden van de groep als
toeschouwers. Na elke “dans” was er een moment van rust en feedback alvorens we verder
gingen. We merkten op naarmate het proces vorderde, hoe beweeglijker iedereen werd.
Ook het samenwerken van de groep ging er op vooruit. We voelden ons één.

De groep was zeer divers. Van oud tot jong, van studenten tot ex-studenten, tot
leerkrachten … De verschillende persoonlijkheden maakte het nog interessanter. Iedereen
arriveerde met een andere verwachting, beleefde de practice anders, en toch waren we één
groep.

De tweede practice was van een ander kaliber. Vertrekpunt was het “surfen op adem”. Eerst
konden we twintig minuten bewust worden van onze ademhaling op een felroze slaapzak.
Dit door verschillende oefeningen aan te meten die onze adem doorheen verschillende
plekken en gaten van ons lichaam liet stromen. De reacties liepen uiteen: de ene
ontspannende, de andere werd angstig. Voor ons was dit een uitdaging, zeker om erbij te
blijven en de coach (Klaas Devos) te kunnen volgen.

Hierna volgde een experiment om dieper te gaan in jezelf en je daarvan bewust te worden.
Voor ons was dit heftig, we bleven aan de zijlijn. Acht mensen stonden in een rechthoek met
als doel de ademoefening door te geven . Mooi om te zien, maar we konden niet
participeren. We konden ons niet verplaatsen in de sfeer van de sessie. Hiervoor moest je je
helemaal openstellen, wat ons niet is gelukt.

We gingen er met een bang hartje naar toe. We zijn geen “experten” in het vakgebied en
voelden ons de vreemde eend in de bijt. In het begin voelde het ook een beetje
bevreemdend aan, maar Heike stelde ons snel op ons gemak. Naarmate de practices
evolueerden, kwamen wij zelf ook losser. Als je jezelf en je lichaam beter wilt leren kennen
in een safe haven, dan was dit de uitgelezen kans. Het is een reis doorheen de appreciatie
van jezelf, je ademhaling, je lichaam en dat van anderen. Voldoening? Zeker. Na afloop
neem je best wel een momentje van stilte en rust om alles te laten bezinken. Iets dat wij nu
ook gaan doen.

Door Yente Blancke en Camille Goris, studenten Journalistiek.